غمگین ترین کتاب تاریخ. کتاب هایی که شما را غاز می کند و میل به گریه می کند

2024 نویسنده: Sierra Becker | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-26 04:50

هر یک از ما گاهی اوقات زمانی را داریم که می خواهیم عزاداری کنیم - یا حتی برای یک داستان صمیمانه و تاثیرگذار گریه کنیم. مطمئناً می تواند چیزی فقط کمی احساسی باشد. اما گاهی اوقات شما چیزی می خواهید که تارهای روح را لمس کند، باعث واکنش و احساسات پر جنب و جوش شود. ما لیستی از کتاب های غمگینی را که مطمئناً اشک را در می آورند، مورد توجه شما قرار می دهیم!

"Les Misérables"، هوگو

منظره ای باشکوه تر از دریا، آن آسمان است. منظره ای باشکوه تر از آسمان وجود دارد - این عمق روح انسان است.

این رمان از منتقدان بزرگ هوگو چیزی جز عالی نیست. نویسنده در مورد چگونگی زندگی افرادی صحبت می کند که توسط جامعه طرد شده اند … از جمله آنها، به عنوان مثال، ژان والژان. ژان به خاطر دزدی نان بیست سال کار سخت دریافت کرد. با این حال، او به سادگی چاره ای نداشت - خانواده اش گرسنه بودند. در اینجا داستان کوزت کوچک است که در خانواده ای از مهمانخانه داران بزرگ شده است که از او متنفرند. این تراژدی یک پسر بچه پاریسی به نام گاوروش است.ویکتور هوگو رویارویی پلیس و دنیای جنایتکار پایتخت فرانسه را نشان می دهد، در مورد نبردهای خونین در سنگرها صحبت می کند، خواننده را با سیستم کلیسا و قوانین آن آشنا می کند.

سخت است کتابی روشن تر از این کتاب پیدا کنید که تمام اسرار جامعه پاریس (و فرانسه) را در اوایل قرن نوزدهم آشکار کند.

"زندگی به صورت قرضی"، رمارک

کسی که می خواهد نگه دارد - او بازنده است. کسی که حاضر است با لبخند رها شود - سعی می کنند او را نگه دارند.

در کتاب "زندگی به امانت" اریش ماریا رمارک داستان افرادی را روایت می کند که سعی می کنند زندگی خود را در جنگ علیه مرگ به دست آورند. سرنوشت های ویران شده توسط جنگ، اعتیاد به الکل، مسابقه، دوستی و عشق … و - کارت ویزیت نویسنده - یک پایان تراژیک. پیش روی خوانندگان داستان سوء تفاهمی است که بین زن جوانی که برای زندگی عجله دارد و مرد بالغی که با وجود اختلاف سنی، بیشتر از دختر زندگی می کند، ظاهر می شود. درک اینکه فردی که مرگ پشت سرش است چگونه فکر می کند برای او دشوار است. او نمی تواند بفهمد که چرا خود شخص - عمدا - خطر مرگ را می پذیرد.

و البته در صفحات کتاب جذابیت پاریسی، شراب و صدف، تفرجگاه های طولانی شبانه را خواهید دید…

"P. S. من تو را دوست دارم"، Ahern

در دنیا گناهانی بدتر از آموختن دوباره شاد بودن وجود دارد.

آیا به عشقی قوی تر از مرگ اعتقاد داری؟ اگر نه، پس سیسیلیا آهرن در مورد چنین احساسی به شما خواهد گفت. اوغم انگیز - تا اشک - کتابی در مورد هالی کندی که شوهرش را در سی سالگی از دست می دهد. پس از مرگ یکی از عزیزان، هالی در خود بسته می شود، خانه را ترک نمی کند و با کسی ارتباط برقرار نمی کند. همه چیز وقتی تغییر می کند که یک زن یک بسته نامه - از شوهرش - دریافت می کند. شما فقط می توانید یک ایمیل در ماه باز کنید. معلوم می شود که با درک نزدیک شدن به مرگ، شوهر هالی تصمیم دشواری می گیرد: عشق او به قدری قوی است که حتی پس از مرگ نیز به همسرش کمک می کند تا به زندگی عادی بازگردد - بدون درد و اشک.

هر حرف نوعی دستورالعمل است. هالی باید کارائوکه بخواند، برای خودش یک لباس جدید بخرد و به دریا برود. اما وقتی آخرین پاکت را باز می کند چه اتفاقی می افتد؟..

"پسر با لباس خواب راه راه"، Boyne

پس تفاوت بین افراد پشت حصار و ارتش چیست؟ برونو از خودش پرسید. و چه کسی تصمیم می گیرد چه کسی پیژامه راه راه بپوشد و چه کسی لباس فرم زیبا بپوشد؟

از جمله کتاب هایی که می تواند اشک شما را برانگیزد و اثری که جان بوین نوشته است - "پسر با لباس خواب راه راه". قهرمان این داستان پسری نه ساله به نام برونو است. درست است، بعید است که این کتاب برای خوانندگان جوان مناسب باشد. این بیشتر برای بزرگسالانی است که می دانند سیم خاردار چیست. این اوست که در راه با پسر ملاقات خواهد کرد. برونو در پشت سیم خاردار دوستی پیدا می کند - پسری با لباس خواب راه راه.

این کتاب درباره چیست؟ نه در مورد دوستی، همانطور که ممکن است در نگاه اول به نظر برسد. و در حال حاضرقطعاً در مورد روابط خانوادگی نیست. حتی درباره فاشیسم هم نیست. جان بوین داستان وحشتناکی را روایت می‌کند که هر ایده‌ای که تا حد مطلق ارتقا یابد، دیر یا زود از مرزها فراتر می‌رود و نه سود، بلکه ناامیدی و اندوه را به همراه دارد. علاوه بر این، همیشه باید به خاطر داشت که حصاری که با آن شخص از خود در برابر چیزی محافظت می کند او را نیز نگه می دارد - درست مانند آنچه در پشت آن باقی می ماند.

«هزار خورشید باشکوه»، حسینی

در روزهای تاریک… فکر می کنم شما تمام چیزی هستید که در این دنیا دارم.

خورشید بی رحم کابل. بنا به دلایلی مسیرهای زن و مرد را به روش های کاملا متفاوتی روشن می کند. این دقیقا همان چیزی است که خالد حسینی در یکی از غم انگیزترین کتاب هایش از آن صحبت می کند.

نویسنده ما را با مریم آشنا می کند. او حتی در کودکی فهمید که بی عدالتی و تحقیر چیست. او نامشروع است. و غیر ضروری. خودکشی مادر، زندگی در خانواده پدری، جایی که هیچکس به او نیازی نداشت، شوهر بی مهری (و بی مهری)… تنها لذت بسیاری از زنان افغان فرزندانشان است، اما مریم آن را هم ندارد. زندگی او زمانی پیچیده تر می شود که لیلا در آستانه خانه ظاهر می شود - دختر جوانی که بستگان خود را از دست داده است. لیلا زن دوم مردی می شود که به سختی می توان او را مرد خطاب کرد. در درک او، زنان فقط چیزهایی هستند، می توان به آنها توهین کرد، کتک زد… لیلا و مریم خودشان نمی توانند بفهمند که برای یکدیگر چه کسانی هستند - دشمن؟ خواهران؟ فقط یک چیز واضح است - آنها به سادگی نمی توانند با ظلم و استبداد به تنهایی کنار بیایند. زنان با هم تمام رنج ها را خواهند گذراند، رویای خوشبختی، مسیر رسیدن به آن را خواهند دیدکدام یک از آنها خواهد شکست.

"تنهایی در شبکه"، ویشنوسکی

مواقعی وجود دارد که درد آنقدر قوی است که نمی توان نفس کشید.

صحبت از کتاب هایی است که قلب را لمس می کند، نمی توان از "تنهایی در شبکه" اثر یانوش ویسنیفسکی نام برد. شخصیت های اصلی آن افرادی هستند که در وسعت شبکه جهانی وب با هم آشنا می شوند. آن‌ها داستان‌هایی از زندگی خودشان را برای یکدیگر تعریف می‌کنند، داستان‌هایی که گاهی از داستان‌ها پیشی می‌گیرند، در مورد فانتزی‌های اروتیک صحبت می‌کنند و فقط به هم گوش می‌دهند. این دو قبل از ملاقات در پاریس باید آزمایش های زیادی را پشت سر بگذارند. درست است، آنها حتی متوجه نمی شوند که خود ملاقات به مهم ترین آزمایش برای آنها - و عشق آنها تبدیل خواهد شد.

آیا قهرمانان قادر خواهند بود بین دنیای مجازی و واقعی تمایز قائل شوند؟ و اگر چنین است، آیا دختر نزد یعقوب می ماند یا نزد شوهرش باز می گردد؟

"دزد کتاب"، زوساک

مانند تقریباً هر ناامیدی، همه چیز با رفاه ظاهری شروع شد.

اگر در مورد این کتاب خیلی کوتاه صحبت کنم، داستان درباره یک دختر، کلمات، آلمانی ها، دزدی ها، یک آکاردئونیست و یک مبارز یهودی است. داستان توسط Death روایت می شود. مرگی که دل دارد. مرگی که درد دارد - به خاطر کار سختش. اگر کمی بیشتر درباره این کتاب - غم انگیزترین - صحبت کنیم، باید به گذشته نگاه کنیم. در تقویم سال 1939 است. به نظر می رسد آلمان نفس خود را حبس کرده است. مرگ با این همه کار دیوانه می شود. و حتی مشکلات بیشتری در پیش است…

لیزل نه ساله به همراه مادر و برادر کوچکترش به مونیخ می روند. پدر دختر با آنها نیست. و دیگر هرگز نخواهد بود. مادر اکنون از سرنوشت مشابهی می ترسد. و به دلایلی این لیزل است که متوجه مرگ می شود. بنابراین دختر در خیابان بهشتی ظاهر می شود. هر کسی که این نام را به ذهنش خطور کرد، حس طنز بسیار غیرعادی دارد. اینجا از بهشت دور است، گرچه دنیای زیرین نیست. و اکنون لیزل تمام مرگ خود را در پیش دارد…

"ارباب مگس ها"، گلدینگ

وقتی شما مسئول هستید، باید فکر کنید و باید عاقل باشید، مشکل این است.

انسان می تواند بی پایان به سه چیز نگاه کند: آتش، آب و… نه، نه کسانی که کار می کنند. برای کسانی که به آرامی اما مطمئناً تحقیر می شوند. این کتاب که به عنوان یک افسانه کودکانه شروع می شود، به زودی نشان می دهد که هیچ افسانه ای در مورد آن وجود ندارد. اصلا گروهی از کودکان خود را در جزیره ای متروک می بینند. چرا این اتفاق افتاد؟ نویسنده فقط اشاره می کند. اما موضوع این نیست. بلکه این اثری است در مورد اینکه چگونه یک جامعه - هرچند متشکل از کودکان - می تواند رشد و تکامل یابد. و در نهایت چه چیزی از آن بیرون خواهد آمد. داستان یکی از غم انگیزترین کتاب ها با یک سقوط هواپیما شروع می شود.

پسرها که خود را در مکانی کاملاً متروک می بینند، برای سازماندهی زندگی، یاد می گیرند که در شرایط گرسنگی و عدم تمدن زنده بمانند. آنها حتی تصمیم می گیرند یک دولت ایجاد کنند - درست مانند بزرگسالان. آنها با هم یک رهبر را انتخاب می کنند - پسری به نام رالف. اما برای پسر دیگری - جک - این کاملاً نیستمن آن را دوست دارم، زیرا او می خواهد رهبر باشد. به دلیل شورش، «قبیله» در حال انشعاب است. و زندگی بعدی پسرها بیشتر شبیه یک فاجعه است. در بررسی های "ارباب مگس ها" اثر ویلیام گلدینگ، خوانندگان خاطرنشان می کنند: نویسنده با استفاده از مثال کودکان نشان می دهد که طبیعت حیوانی موجود در یک فرد، تحت شرایط خاص، می تواند سایر صفات و ویژگی های شخصیت را شکست دهد. ، بیش از تحصیل اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی اخلاق به سادگی فرو می‌ریزد، وقتی پسرانی که خود را در جزیره می‌بینند از همه مرزهای مجاز فراتر می‌روند؟ و در مقابل اینکه کتاب پایان خوشی نخواهد داشت چگونه باید واکنش نشان داد؟..

گرین مایل کینگ

من از تاریکی که مرا احاطه کرده است خسته شده ام. اما بیشتر از همه از درد خسته شدم. او خیلی زیاد است. اگر می توانستم به آن پایان دهم، می خواهم به زندگی ادامه دهم. اما من نمی توانم.

در میان غم انگیزترین کتاب ها داستانی است که استیون کینگ نوشته است. نویسنده آرام آرام از زندگی ناظر برایمان می گوید. مردی که در زندان برای محکومان اعدام کار می کند. نام او پل اجکامب است. او معمولی ترین نگهبانی است که مدت هاست به اعدام افراد بدون احساس ترحم زیاد عادت کرده است. وقتی پل با جان کافیی تازه وارد ملاقات می کند، همه چیز تغییر می کند.

جان، با وجود قد و سنش، یک نوزاد است. کودکی که با خاک مواجه شده است که شستن از آن غیرممکن است. کودکی که سعی داشت نجات دهد اما متهم به جنایتی وحشتناک شد. حداقل این چیزی است که او ادعا می کند. و همینطور Edgecombe. منتقدان و خوانندگان به اتفاق می گویند: این کتابمی تواند ماهیت جامعه را آشکار کند. این در مورد این است که ما آماده ایم تا به کمک اطرافیانمان بیاییم. درست است، فقط تا زمانی که شروع به تهدید ما کند. آیا این شغل برای پل و سایر نگهبانان مهمتر از جان یک مرد بی گناه خواهد بود؟ استیون کینگ پاسخ خواهد داد.