یانوش پرژیمانوفسکی: بیوگرافی و خلاقیت

2024 نویسنده: Sierra Becker | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-26 04:50

پشیمانوفسکی یکی از آن نویسندگانی است که یک نسل کامل بر اساس آثارش پرورش یافته است. امروزه کمتر کسی نام او را به خاطر می آورد. اما حدود سی سال پیش، این نام خانوادگی بسیار فراتر از مرزهای لهستان شناخته شد، به لطف فیلمی که بر اساس رمان یانوش پرژیمانوفسکی "چهار مرد تانک و یک سگ" ساخته شده بود.

درباره نویسنده

Przymanowski در ژانویه 1922 در ورشو به دنیا آمد. دبیرستان را نیز در آنجا گذراند. پس از مبارزات انتخاباتی ورماخت در سال 1939، تحصیلات خود را در مدرسه 21 در شهر برست ادامه داد و گواهینامه دریافت کرد. در سال 1940 توسط مقامات شوروی زندانی شد. او در یک معدن سنگ بازالت، در یک کارخانه متالورژی، و به عنوان راننده تراکتور در یک مزرعه جمعی کار می کرد.

در سال 1943 او برای ارتش سرخ داوطلب شد. در نوامبر، او در سپاه اول نیروهای مسلح لهستان به پایان رسید. از نوامبر 1944 خبرنگار ویژه و معاون سردبیر نشریات نظامی بود. یانوش پسیمانوفسکی به ورشو رسید. پس از جنگ به حزب کارگران لهستان پیوست و در دفاتر تحریریه مجلات زیر کار کرد: Skrzydlatej Polski، Żołnierza Polskiego، Wojsko Ludowe.

در سال 1961 به درجه سرهنگ ارتقا یافت. وی تا پایان عمر از سال 1980 تا 1985 عضو حزب کارگران بود.عضو سیما لهستان بود. از سال 1959 در دانشگاه ورشو به عنوان مورخ تحصیل کرد و در سال 1966 از پایان نامه خود دفاع کرد. یانوش پسیمانوفسکی دو بار ازدواج کرد. این نویسنده در ژوئیه 1998 در ورشو درگذشت.

خلاقیت

در رمانی در سال 1950 درباره لهستانی ها در طول جنگ جهانی دوم در مطبوعات منتشر شد. سپس، با همکاری او. گورچاکوف، در سال 1960، کتاب «آتش بر خودمان می‌خوانیم» درباره زیرزمینی سشین نوشته شد، جایی که میهن‌دوستان چک، شوروی و لهستانی در یک فرودگاه مهم استراتژیک در منطقه بریانسک می‌جنگیدند.

در سال 1964، داستان "چهار تانکر" منتشر شد که باعث شهرت یانوش پرژیمانوفسکی شد. این کتاب چندین بار تجدید چاپ شده است. او بیرون آمد، و به عنوان "چهار تانکر و یک سگ." فیلمی بر اساس آن ساخته شد که موفقیت چشمگیری در کشورهای اردوگاه سوسیالیستی داشت.

در سال 1966، کتاب مستند "Studyanki" درباره نبرد بین نازی ها و لهستانی ها منتشر شد. یانوش پرژیمانوفسکی در مورد درگیری شدید در نزدیکی روستای استودزیانکا صحبت کرد که چهارده بار دست به دست شد. وی از میان شرکت کنندگان به افسر زینت الدینوف اشاره کرد.

نویسنده نامه ای از ازبکستان دور دریافت کرد که در آن خانواده زینوت الدینوف گزارش دادند که کتاب پشیمانوفسکی تقریباً به زیارتگاه خانه آنها تبدیل شده است. و سپس نویسنده فکر کرد که یاد سربازانی که برای آزادی لهستان جان باختند اینگونه می تواند ماندگار شود.

«احضار آتش»

طبق کتاب اووید گورچاکوف و یانوش پرژیمانوفسکی «به خودمان آتش می گوییم» سریال شوروی به همین نام فیلمبرداری شد که در سینماها به موفقیت رسید.نام پرژیمانوفسکی در خارج از لهستان شناخته شد. داستانی که نویسنده روایت می کند بر اساس وقایع واقعی جنگ جهانی دوم است. این داستان درباره یک ساکن بیست ساله روستای سشا، آنیا موروزوا، و هم روستاییانش می گوید که وقت نداشتند به روستای خود برسند. با ماندن در سرزمین اشغالی، آنها یک زیرزمینی را سازماندهی کردند.

در نزدیکی یک فرودگاه نظامی وجود داشت که نازی ها بمب افکن های خود را در آنجا مستقر کردند و به مسکو حمله کردند. فرماندهی شوروی هدفی را تعیین کرد - نابود کردن شی. وظیفه گروه زیرزمینی استخراج داده های ارزشمند و انتقال آن به مسکو بود.

به مرور زمان، سربازان لهستانی، چک و شوروی به مردم محلی پیوستند. این گروه مرتکب خرابکاری می شود، به لطف داده های آنها، نیروهای شوروی به فرودگاه حمله می کنند. ضد جاسوسی هیتلر در مسیر زیرزمینی قرار دارد. با تلاش مشترک نیروهای زیرزمینی و نظامی، تاسیسات استراتژیک تخریب شد.

چهار تانکر

اما محبوبیت و عشق واقعی خوانندگان کشورهای سوسیالیستی را اثر دیگری به ارمغان آورد - "چهار تانکر". یانوش پسیمانوفسکی در اینجا درباره خدمه تانک شجاع نیروهای لهستانی صحبت کرد که نه تنها شماره دم، بلکه نوشته افتخار آمیز "Ore" روی زره تانک را داشتند.

هیچ یک از اعضای خدمه موهای قرمز نداشتند: نه فرمانده سمنوف، نه توپچی، نه تیرانداز یلن، نه فرمانده دوم کوس، و نه مکانیک ساکاشویلی. پنجمین عضو خدمه دارای علائم قهوه ای مایل به زرد بود - یک سگ چوپان به نام شاریک. اما او کاری نداشتنام تانک خودروی جنگی با شماره 102 نام خود را به افتخار پرستار مو قرمز ماروسیا، که یان کوس عاشق او بود، گرفت.

خدمه سر قرمز

اولین فرمانده خدمه سمیونوف قبل از جنگ یک هواشناس بود. او به عنوان مربی به تیپ تانک ارتش لهستان اعزام شد. او یک افسر عاقل و شجاع، در بهار 1945 خواهد مرد.

پس از مرگ او، فرماندهی خدمه توسط توپچی جان کوس بر عهده خواهد بود. جنگ پسر جوان را در خاور دور پیدا می کند، جایی که او در جستجوی پدرش رفت. پس از اطلاع از تشکیل واحدهای لهستانی، با شاریک به جبهه می گریزد.

توپچی یلن، لهستانی ساکن در قلمرو رایش سوم، به نیروهای تانک فراخوانده شد. یک بار در جبهه، یک تانک را تصرف کرد و به سمت نیروهای شوروی رفت. عاشق دختری که خدمه "قرمز" او را از اسارت آلمان آزاد خواهند کرد. راننده ساکاشویلی که از توضیح اینکه گرجستان کجاست خسته شده است، خود را ساکن ساندومیرز معرفی می کند. او بیشتر به ماشینش وابسته است، کمی خجالت می کشد که دوست دختر پیدا نمی کند. اما در پایان جنگ، سرنوشت او را با اپراتور رادیویی لیدکا ویشنوسکایا گرد هم می آورد.

تیرانداز دوم توماس - پسر یک دهقان لهستانی، آکاردئون را عالی می نوازد و اگرچه همه او را یک آدم ساده لوح می دانند، اما به موقع ثابت می کند که چه توانایی هایی دارد. پنجمین عضو خدمه سگ شاریک است، سگی نه چندان مطیع، اما باهوش، بیش از یک بار رفقای خود را از اسارت و محاصره نجات می دهد.

همه اعضای خدمه نوعی استعداد دارند: کسی یک تیرانداز دقیق است، کسی یک مرد قوی یا یک راننده عالی است. آنها با هم سختی های جنگ را تحمل می کنند، جایی برای غم و شادی و دوستی و عشق.

خاطره لهستان

در سال 1987 اثر یانوش پرژیمانوفسکی "حافظه" در دو جلد منتشر شد. در اول - داستان ها و خاطرات قهرمانان، عکس. در دوم - نام کشته شدگان، نشان دهنده محل دفن. در چاپ اول 78556 نام ذکر شده است. پس از انتشار، نامه‌های بستگان بارید.

ویرایش دوم باید بیش از 600000 - چندین سال کار توسط گروه کوچکی از علاقه مندان به رهبری پرژیمانوفسکی داشته باشد. اما با انتشار مواد، مشکلات آغاز شد - تلاش های بی نتیجه برای "از طریق مسکو". همراه با آرشیو کتاب خاطره، یانوش پرژیمانوفسکی حقوق انتشار را خرید و وام بانکی گرفت.

برای پرداخت، خانه را فروخت. چند سال بعد، مواد به مسکو ختم شد. اما انتشاراتی که این انتشارات را بر عهده داشت منحل شد و کار روی کتاب به حالت تعلیق درآمد. لیست سربازانی که در لهستان جان باختند در سایت مرکز بازیابی اطلاعات حاصل کار سرهنگ پرژیمانوفسکی نویسنده و فیلمنامه نویس با استعداد است.

<div <div class="