سکه شناسی: سکه های عتیقه و روم باستان

2024 نویسنده: Sierra Becker | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-26 04:50

سرگرمی برای سکه شناسی این روزها بسیار محبوب است. کلکسیونرها دلایل مختلفی را برای تمایل خود به سکه های قدیمی ذکر می کنند: اینها ارزش تاریخی، دلتنگی نسبت به گذشته و رویاهای دوران کودکی در مورد گنجینه های اسرارآمیز است. چنین افرادی به ویژه به سکه های باستانی علاقه مند هستند، زیرا آنها نه تنها تصاویر حاکمان، بلکه همچنین تصاویر کل دوران، رویدادهای باشکوه را ذخیره می کنند و تنوع آنها شگفت انگیز است.

کمی از تاریخ

برای اولین بار در آغاز قرن دوازدهم سکه در چین و هند ساخته شد. قبل از میلاد مسیح ه. اما گردش این اسکناس از این کشورها فراتر نرفته است. خیلی بعد، یونانی ها شروع به ضرب سکه های نقره کردند. و اینها بودند که تبدیل به ابزار مورد استفاده مبادله و فروش شدند و ابتدا به خاورمیانه حمله کردند و از آنجا به کشورهای همسایه سرایت کردند.

این سیستم پولی بیشتر حفظ شد. سکه های امپراتوری روم جایگزین سکه های یونانی شد که به عنوان الگویی برای خلق آنها عمل کرد. در دوران اوج خود، روم باستان بودنمونه ای از بالاترین تمدن با فروپاشی آن، قهقرایی در انتظار مردم بود، زیرا بسیاری از دستاوردها برای قرن ها فراموش شده بودند. برای یک دوره طولانی، سکه های رومیان باستان عنصر استاندارد سیستم پولی اروپا و آسیا بود، مانند اسلاف خود، ساخته شده توسط یونانیان.

سکه های عتیقه

به معنای محدود، تنها اسکناس های روم باستان در این دسته قرار دارند. با این حال، در واقعیت این مورد نیست. این شامل سکه های تمام اقوام باستانی از جمله ایرانی، اسرائیلی (یهودی) و بیزانسی است. اسکناس های دوره باستان از فلزات گرانبها ضرب می شدند: برنز، برنج، نقره و طلا. مواد به اسم سکه بستگی داشت، زیرا این سکه بود که ارزش آن را تعیین می کرد. این قانون در همه زمان ها رعایت شده و تا به امروز نیز وجود دارد. سکه های روم باستان با مهرهای پادشاه سلطنتی تزئین شده بودند. این ضمانت وزن بود و ارزش آن را ثابت می کرد. سکه های عتیقه بسیار متنوع هستند، زیرا با هر تغییر متوالی خط کش، اسکناس های جدیدی منتشر می شد.

سکه های برنز و برنج

در نظام پولی روم باستان، فلزاتی مانند برنز و برنج (اوریچال منسوخ) نقش مهمی داشتند. از آنها بود که اسکناس ضرب شد. اولین سکه از برنز ساخته شده بود. وزن او در آن زمان بر حسب اونس اندازه گیری می شد. این یک آس مس بود که به اندازه 12 اونس (340 گرم) وزن داشت. سکه هایی با عیار کوچکتر وجود داشت:

• نیمه - 170 گرم.
• Trience - 113 گرم.
• کوادرانس - 85 گرم.
• Sextans - 56 گرم.
• یک اونس و کسری از اونس وزن شدبا توجه به عنوان.

سپس آئوریچالک فلزی (برنج) آمد - گرانتر از برنز، آلیاژی از مس و روی. سکه های روم باستان مانند سسترتیوس (27.28 گرم)، دوپوندیم (13.64 گرم) و الاغ (54.59 گرم) از آن ضرب شده است.

طلا و نقره

دناری، ویکتوریا، کویناریا و سسترشیا از نقره ضرب شد. بزرگترین آنها در ارزش اسمی (دناریوس) حدود 5 گرم وزن داشت و کوچکترین آنها کمی بیش از یک گرم وزن داشت. در نتیجه اصلاحات 217 ق.م. ه. جرم آنها کاهش یافته است. اورئوس‌ها از طلا ساخته شدند و پس از اصلاحات کنستانتین اول، جامدات، نیمه‌ها و تریان‌ها مورد استفاده قرار گرفتند (نام‌ها به ترتیب نزولی هستند).

امروزه عموماً پذیرفته شده است که واحد پایه در سیستم های پولی باستانی یا استاتر یا دراخمی بوده است. بنابراین، در چارچوب سیستم Aegina، استاترهای نقره ای (12-14.5 گرم) و دراخم ها ضرب شد (چنین سکه نقره روم باستان مانند نیم استاتر وزن داشت)، و در میلزی، فوسیا و ایرانی - طلا. لازم به ذکر است که اسکناس های ساخته شده از برنج یا مس نیز با استفاده از این واحدها شمارش می شدند. این رسم به ویژه در زمان اسکندر مقدونی رواج داشت.

درباره تقلبی

دو نوع کاردستی وجود دارد. برخی توسط جعلان آن زمان ساخته شده اند، در حالی که برخی دیگر کپی های مدرن هستند. در این بخش، ما بر روی دومی تمرکز خواهیم کرد، زیرا آنها تنها کسانی هستند که امروزه ارزش خود را از دست می دهند. چندین روش مناسب برای خودآزمایی وجود دارد:

1. برای تشخیص تقلبی بی کیفیت کافی است به عکس موجود در کاتالوگ نگاه کنید. اکنون سکه های جعلی روم باستان برای گردشگران و مردم عادی ساخته می شود که چیزی از سکه شناسی نمی دانند. بنابراین، شباهت به نسخه های اصلی بسیار ناچیز است.
2. با مقایسه داده های کتاب مرجع، می توانید سکه را وزن کرده و اندازه بگیرید. اگر شاخص ها به مقادیر نشان داده شده نرسند، نتیجه گیری واضح است.
3. در دوران روم باستان، سکه ریخته نمی شد، بلکه ضرب می شد. بنابراین، پول ساخته شده با تجهیزات مدرن همیشه قابل تشخیص است.
4. اگر سکه دارای ذرات جدا شده روی سطح باشد، اصل است. این اثر را نمی توان جعل کرد. این در اثر خوردگی داخلی ناخالصی ها ایجاد می شود.
5. وجود براق کننده مهر نیز به نفع کپی بررسی شده صحبت می کند.
6. سکه های روم باستان را می توان با میکروسکوپ بررسی کرد. با افزایش شدید، خوردگی سطح، مشخصه آلیاژهای آن زمان، قابل مشاهده خواهد بود.
7. مقایسه با نسخه اصلی بهترین روش برای مقایسه برداشت و کوچکترین جزئیات آن است.
8. تجزیه و تحلیل طیفی به تعیین نمونه و ترکیب لیگاتور کمک می کند. اگر نتایج تجزیه و تحلیل یک کپی مشکوک و یک نسخه واقعی یکسان باشد، می‌توان نتیجه گرفت که سکه‌ها متعلق به یک زمان هستند.

البته بعید است که یک فرد نادان بتواند تقلبی را تشخیص دهد. و در این مورد، بهترین راه حل این است که به یک سکه شناس باتجربه مراجعه کنید.