فلزات در چه حالتی به بهترین شکل جعل می شوند؟ از چه فلزی در آهنگری استفاده شود بهتر است

2024 نویسنده: Sierra Becker | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-26 04:50

آهنگری فلزات شامل فرآیند پردازش تکنولوژیکی صفحات فلزی است تا در طول تغییر اندازه و شکل ظاهری مطلوب به آنها بدهد. به آن دسته از محصولاتی که در طی فرآوری به دست می آیند، فورجینگ می گویند. در عین حال، برای به دست آوردن یک محصول نیمه تمام با کیفیت، باید بدانید که فلزات در چه حالتی به بهترین شکل جعل می شوند، چه ماده ای در یک مورد خاص مناسب تر است و غیره.

در میان فلزات پایه که بهترین گزینه برای آهنگری هستند، فلزات نجیب، چدن، سرب، فولاد، مس و برنز هستند. اما اغلب فقط از سه مورد اصلی استفاده می شود. فورج کارگاهی است که در آن مواد با آهنگری فرآوری می شود. لازم به ذکر است که در دنیای مدرن، به دلیل سطح نسبتا پایین بهره وری کار دستی، تولید به طور فزاینده ای به تولید کارخانه ای (نقاله) روی می آورد. اکنون به جای کارگاه، آهنگری های مجهز به چکش هیدرولیک روز به روز بیشتر می شوند. در مورد کارهای دستی ، اکنون فقط برای تولید محصولات قطعه ای یاجعل هنری.

تاریخ

آهنگری را قطعا می توان دومین فهرست صنایع دستی باستانی نامید. پس از اینکه بشر مزیت غیرقابل انکار محصولات آهن را نسبت به محصولات سنگی کشف کرد، توسعه فعال آهنگر بلافاصله آغاز شد. از زمان های بسیار قدیم، به دلیل افزایش خطر آتش سوزی، فورج ها اغلب در حومه هر شهرک بودند. در زمان های قدیم، یکی از ویژگی های واجب چنین کارگاهی، دم و منقل (منقل) بود که برای رساندن فلز به دمای مورد نیاز طراحی شده بود. برای سوخت از چوب یا زغال سنگ استفاده می شد. ابزار اصلی مورد استفاده عبارت بودند از: اسکنه، سندان، چکش، انبر، سوهان، میخکوب و سنگ سنباده.

آهنگران در روسیه

در مورد روسیه، عملاً تا قرن نوزدهم، تکنولوژی آهنگری فلزات بدون تغییر بود، و این در حالی است که آهنگران آن زمان در سطح بالایی قرار داشتند که حتی می توانستند ساعت بدون مشکل بسازند، البته از چاقو هم استفاده نمی شود. و غیره تولید انواع قفل ها با مکانیزم های مخفی مختلف جایگاه ویژه ای داشت در حالی که صنعتگران می دانستند از کدام فلز در آهنگری بهتر است استفاده کنند.

شرایط آهنگر

متاسفانه، یا شاید خوشبختانه، همه نمی توانند استاد واقعی آهنگری شوند. این کافی نیست که بدانیم فلزات در چه حالتی به بهترین شکل جعل می شوند، چه ابزاری باید برای این کار استفاده شود. آهنگر باید قدرت قابل توجهی داشته باشد، قدرت جسمی و روحی قوی داشته باشدسلامت باشید، منظم باشید، تخیل خوبی داشته باشید.

انواع آهنگری

بسته به اینکه آهنگری با دمای بالا انجام می شود یا بدون آن، این فرآیند را می توان به دو نوع سرد و گرم تقسیم کرد.

در مورد دومی، در این مورد قابل درک است که فلز مورد استفاده برای آهنگری مستقیماً در کوره به حالت مورد نیاز می رسد. نیازی به گفتن نیست که هر ماده بسته به خواص شیمیایی و فیزیکی فردی خود، دمای مخصوص به خود را دارد.

آهنگری سرد با توجه به نام آن شامل گرمایش نمی شود و فرآوری با استفاده از تجهیزات ویژه انجام می شود. به هر حال، اگر ماده نیاز به مهر زنی داشته باشد، در این مورد در تجهیزات مهر زنی ویژه قرار می گیرد که اندازه آن را به اندازه مورد نیاز محدود می کند، پس از آن، تحت فشار، فلز به شکل حفره ای در می آید که در آن قرار داده شده است.. این روش اغلب فقط در تولید انبوه و دسته ای استفاده می شود.

طبقه بندی بر اساس روش پردازش

طبقه بندی آهنگری بسته به روش پردازش فلز انجام می شود: چین دار، جوشکاری و معمولی. دومی به نوبه خود شامل فشرده کردن مواد و دادن شکل لازم به آن است. در حین جوشکاری بسته هایی به هم متصل می شوند که از قسمت های جداگانه ای تشکیل شده اند که تا دمای لازم گرم شده اند. در مورد کریت های چین دار، با این روش،تراکم و به دنبال آن جوش ذرات با آزاد شدن سرباره مستقیماً از شکاف (توده آهنی که شبیه خمیر است).

آهنگری می تواند دستی و اتوماتیک باشد. اولین مورد با یک سری عملیات متوالی با استفاده از چکش، پتک و ابزارهای دیگر تعیین می شود. شمش در ابتدا به هم خورده، کشیده، سوراخ می شود، بریده می شود، خم می شود، جوش داده می شود و تمام می شود.

در مورد آهنگری خودکار، همه عملیات مشابه انجام می شود، به جای کار دستی فقط از تجهیزات ویژه استفاده می شود.

آهنگری فلزات

در آهنگری، استادان گاهی مجبورند با فلزات مختلف و آلیاژهای آنها سر و کار داشته باشند. قطعات با اندازه یکسان ممکن است به دماهای متفاوتی نیاز داشته باشند، بنابراین به مقادیر متفاوتی سوخت نیاز دارند.

رسانایی حرارتی فلز چیست؟ این میزان حرارت قطعه کار نسبت به مقطع آن است. نتیجه زیر را می توان گرفت: هرچه رسانایی حرارتی آن کمتر باشد، خطر ترک بیشتر می شود. بنابراین، هدایت حرارتی به طور مستقیم با مصرف سوخت مرتبط است.

فلزهای به اصطلاح "نشکن" مستقیماً برای آهنگری استفاده می شوند، به عبارت دیگر آلیاژهای انعطاف پذیر، به عنوان مثال، آهن با کربن، بر اساس میزان محتوای آن، متمایز می شوند: پرکربن (0.6- 2٪، متوسط (0.25-0.6٪)، کربن کم (تا 0.25٪).

فولاد

در مورد ساختار آن، فولاد مانند بدنه ای دانه ای کریستالی است که نوعی دانه است. به دلیل خواصی که دارد، یک ماده ایده آل برایآهنگر در صورتی که میزان کربن از 0.1% تجاوز نکند، فولاد کاملاً نرم و بدون سخت شدن اضافی جوش می‌شود، در عمل به آن آهن می‌گویند.

اگر محتوای کربن در محدوده 0.1-0.3٪ نگه داشته شود، چنین موادی همه الزامات را برآورده می کند و برای جاهایی که به آهنگری هنری نیاز است مناسب است. فلزات مورد استفاده در این مورد ممکن است متفاوت باشند، فقط ناخالصی های موجود در آنها نباید بیش از 1٪ باشد. به آنها زینتی نیز می گویند.

فولاد کربن

آن فولادی که حاوی بیش از 1.7 درصد کربن نیست، فولاد کربنی نامیده می شود و با وجود اینکه این ماده برای آهنگری دستی بسیار دشوار است، برای آهنگری خودکار عالی است.

در مورد GOST 380-71، فولاد برای آهنگری هنری از 0 تا 8 علامت گذاری شده است. مواد به شرح زیر تعیین می شوند: St0 یا St1 و غیره. این عدد که بعد از حروف آمده درصد کربن را بر حسب صدم نشان می دهد. هنگام پاسخ به این سوال "فلزات در چه حالتی به بهترین شکل جعل می شوند" ، باید درک کرد که هر چه شاخص به صفر نزدیکتر باشد ، ماده نرم تر است. به عنوان مثال، St10 حاوی 0.10٪ کربن است. در مرحله بعد، جدولی ارائه می شود که در آن به وضوح مشاهده می شود که فلزات در کدام حالت برای آهنگری بهتر هستند، به طور دقیق تر، دمای ابتدا و انتهای این روش.

گرید فولاد	T°C آهنگری		گرید فولاد	T°C آهنگری
	شروع	پایان		شروع	پایان
St1	1300	900	U7, U8	1150	800
St2	1250	850	U9
St3	1200	850	U10, U12	1130	870

بنابراین، هر متخصصی می تواند به سرعت دمای مورد نیاز را در رابطه با یک ماده خاص و بر این اساس، میزان سوخت مورد نیاز برای کیندلینگ و یک فلز مناسب برای آهنگری را محاسبه کند. با وجود بی ادبی ظاهری آهنگران، آهنگری فرآیند نسبتاً دقیقی است. در دنیای مدرن، این شبیه به هنر است، و پیدا کردن یک استاد واقعا خوب هر سال سخت‌تر می‌شود.