دوخت دست ساز. درز دست. دوخت تزیینی دست ساز

2024 نویسنده: Sierra Becker | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-26 04:51

جزئیات لباس با درزها به هم متصل می شوند. برای این کار از یک سوزن استفاده می شود. با کمک آن، بخیه‌ها با نخ روی پارچه یا مواد دیگر ساخته می‌شوند، دانه‌بندی کامل آنها یک درز را تشکیل می‌دهد.

قبل از اختراع چرخ خیاطی، تمام کارها با دست انجام می شد. در خانه و در تولید صنایع دستی، این عمل همچنان وجود دارد. درز دستی نیز در مرحله اولیه ایجاد مدل های لباس ضروری است. برای تزیین پارچه از تکنیک های مختلف دوخت استفاده می شود.

اصول خیاطی

اتصال درز با بافتن یک یا چند نخ در یک دنباله خاص ایجاد می شود. توصیه می شود به طور موقت عناصر تکی الگوها را در مرحله اولیه ببندید. این اتصال معمولا با دست انجام می شود. پس از نصب و تکمیل نهایی، درز دست با دوخت ماشینی جایگزین می شود.

بسته به هدف نهایی، تکه های لباس را می توان به روش های مختلفی به هم متصل کرد. در این حالت، درزها از نظر تراکم دوخت، استحکام و غیره تفاوت قابل توجهی خواهند داشت.

Bدر برخی موارد، کیفیت اتصال اول نیست، بلکه خواص تزئینی قرار دادن نخ ها روی سطح جلویی است. چنین درزهایی تزئینی نامیده می شوند و برای تکمیل محصول نهایی استفاده می شوند.

حرکت کامل سوزن و نخ یک بخیه روی مواد ایجاد می کند. دنباله چنین اعمالی را خط می گویند. اتصال یک تکه پارچه با یک یا چند بخیه یک درز را تشکیل می دهد.

صرف نظر از تکنیک، بخیه های سمت راست و نادرست باید به طور مساوی و در فاصله یکسان از یکدیگر گذاشته شوند و کشش نخ یکنواخت داشته باشند.

انواع اتصالات دستی

برای اتصال موقت قطعات و نشانه ها در حین نصب، از درز اجرای، بالشتک و انتقال استفاده می شود. به اصطلاح دام برای انتقال خطوط کانتور از یک قسمت متقارن محصول به قسمت دیگر استفاده می شود.

لبه های مواد با یک درز گرد پردازش می شوند. استفاده از آن برای تهیه زواید، بالش و سایر جزئیات راحت است. به یک خط درز دستی که یادآور خطی است که ماشین ساخته شده است، کوک می گویند. برای بستن دائمی قطعات لباس استفاده می شود.

درز علامت گذاری و همچنین بخیه ساخته شده است، اما نه با تراکم یکسان. فاصله بین دوخت های مجاور به اندازه نصف طول آنها ساخته می شود. برای جلوگیری از "ریزش" لبه های پارچه، آنها را با یک درز ابری درمان می کنند. طبق تکنیک اجرا می تواند مورب، صلیبی یا حلقه ای باشد.

دوخت سجاف برای پردازش لبه های جمع شده استفاده می شود. با توجه به تکنیک اجرا، می تواند ساده (باز)، مخفی یافرفری.

اتصالات ایستاده

قبل از اختراع چرخ خیاطی، برای بستن تکه های لباس از دوخت دستی استفاده می شد. تفاوت بین اتصال باستینگ و اتصال دوخت در این است که سوزن به طور مداوم به جلو حرکت نمی کند، اما با هر تزریق جدید به عقب برمی گردد.

بخیه ها به طور متناوب ایجاد نمی شوند، سپس در جلو، سپس در سمت اشتباه، بلکه ضربدری هستند. این باعث افزایش استحکام و کشش اتصال می شود.

از سمت راست، بخیه ها کوتاه و به همان فاصله از یکدیگر هستند. در عین حال، در داخل آنها سه برابر طولانی تر هستند، روی یکدیگر همپوشانی دارند، هیچ شکافی ندارند و یک خط ثابت تشکیل می دهند.

به اصطلاح دوخت دستی ماشینی یا "دوخت" دوام خاصی دارد. با عملکرد با کیفیت بالا، شکی وجود دارد که آن را با دست ساخته شده است. بخیه‌های جلویی به یک اندازه بدون شکاف، در قسمت داخلی روی هم قرار می‌گیرند و دوبرابر طول دارند.

تکنیک اتصال پشته

به این درزها "سوزن پشت" نیز می گویند. و این موجه است، زیرا با هر خروج از قسمت جلویی، او یک قدم به عقب برمی‌دارد. فاصله می تواند نصف دوخت خراش یا یک سوم آن باشد. بسته به هدف اتصال، شکاف می تواند از 1 تا 7 میلی متر باشد.

از راست به چپ بدوزید. سوزن از بالا به پایین وارد شده، زیر پارچه نگه داشته شده و با تشکیل یک بخیه به طول لازم از داخل به قسمت جلو آورده می شود. سپس او یک قدم به عقب برمی‌دارد. یک تزریقدوباره در اولین سوراخ ساخته می شود، پس از آن چرخه هم از داخل و هم از جلو تکرار می شود. در این حالت، یک بخیه دستی "بخیه" تشکیل می شود.

اگر پس از بیرون آوردن نخ به قسمت جلویی، تزریق دوم نه در سوراخ اول، بلکه در وسط بین ورودی و خروجی سوزن انجام شود، به چنین دوخت دستی می گویند. با سوزن». یک خط بخیه ثابت در سمت راست ایجاد نمی کند، به اندازه "بخیه" قوی نیست، اما سریعتر است.

درزهای تکمیل

در برخی موارد، هنگام نصب قسمت هایی از لباس یا ثابت کردن قسمت های جداگانه آن، طرحی روی سطح ایجاد می شود که چشم نواز است. به چنین اتصالی پایان می گویند.

برای سجاف کردن لباس بافتنی و دوخت پارچه های ضخیم غیر روان، از بخیه تزئینی دست ساز بزی استفاده می شود که یک الگوی صلیب ساده را تشکیل می دهد.

اتصال راهبه لبه های جیب ها، برش ها و چین ها را برش می دهد. چنین اتصال دهنده ها به شکل یک مثلث متساوی الاضلاع ساخته می شوند. بخیه های حلقه ای به شکل شاخه و زنجیره برای بخیه های زنجیره ای و شاه ماهی معمولی است. آنها برای سجاف کردن لبه های مواد استفاده می شوند.

این نوع پوشش‌ها را می‌توان برای بستن قسمت‌هایی از لباس نیز استفاده کرد و به‌طور جداگانه استفاده کرد، فقط برای اینکه محصول نهایی یک ویژگی متمایز تزئینی ایجاد کند.

گلدوزی

تولید انبوه لباس در کارخانه، دوخت دستی را در پس‌زمینه قرار داد. فقط خبره های واقعی لباس های اصلی یا گلدوزی های هنری به طور جدی در این صنعت مشغول هستند. گاهی اوقات فانتزی چنین خیاطانی شگفت انگیز است، زمانی که به سادگی منحصر به فرد هستنداقلام با برگردان دوخته شده، منافذ، سوراخ دکمه و جیب.

خواهر خانقاهی و دوخت دست هنگام اتمام لباس روحانیت یک عمل اجباری است. در تهیه لباس اسقفی دقت و دقت خاصی لازم است. آیکون های گلدوزی دست ساز تکنیکی منحصر به فرد است که هم نیاز به پشتکار، هم مهارت های خاص و هم خلوص افکار دارد.

جایگاه ویژه ای را طلادوزی و ابریشم دوزی و فرش و تکنیک حجمی به خود اختصاص داده است. آثاری با زیبایی شگفت انگیز، تزئین شده با پولک، آینه، مهره و طلا. صلیب دوخت از قدیم الایام شناخته شده است و نقاشی های صنایع دستی، وسایل تزئینی و لباس ها با آن تزئین می شد.

دوخت ساتن دستی مجموعه ای از دوخت های صاف روی پارچه است. در روند کار، آنها کانتور الگوی تزئینی اعمال شده را به طور کامل پر می کنند. در این تکنیک از درزهای طرح های مختلف استفاده می شود: "ولادیمیر"، "ساقه"، "گره"، "رول ساتن باریک"، "حلقه متصل" و غیره. چندین نوع سطح صاف وجود دارد: رنگ هنری، سفید، ساتن، چینی، ژاپنی، الکساندر روسی و مسترا.

دوخت خز دست

برای اتصال قسمت هایی از پوست خز و برای تعمیرات جزئی آنها استفاده می شود. برای دوخت از سوزن و نخ متناسب با ضخامت لایه پوست استفاده می شود. هر چه خز ضخیم تر و بلندتر باشد، قطر نخ و اندازه سوزن بیشتر می شود. برای اتصال پوسته های نازک، فرکانس دوخت باید افزایش یابد.

درز از راست به چپ ساخته شده است. در انتهای نخ، گره نیستانجام می شود، با چند بخیه در یک جا بسته می شود. قبل از شروع کار، شمع باید به گونه ای گذاشته شود که در دوخت اختلال ایجاد نکند. برای این، پوست ها با خز در داخل تا می شوند. موهای جداگانه با یک سوزن در سمت جلو جمع می شوند.

دوخت دستی خزدار با دور کردن سوزن از شما انجام می شود. دو پوست به طور همزمان سوراخ می شود، نخ کشیده می شود، روی لبه پرتاب می شود و دوباره به همان سوراخ وارد می شود. پس از محکم بستن نخ، حلقه سفت می شود. سوزن دوباره روی لبه پرتاب می شود و این کار با سوراخ دوم تکرار می شود.

رازهای کاردستی

درز دست ساز با کشیدن سوزن نخ به داخل چشم شروع می شود. برای اینکه در کار مطیع باشد، گیج نشود و پیچ نخورد، پس از نخ زدن از کلاف بریده شود.

نخ برش دندان ها را خراب می کند و اصلا حرفه ای به نظر نمی رسد. بهتر است یک برش منظم با قیچی تیز نه در سراسر آن، بلکه در یک زاویه ایجاد کنید، سپس راحت تر وارد گوش می شود.

بهتر است گره انتهای نخ را نبافید و با چند کوک معکوس محکم کنید. یک صنعتگر باتجربه می‌داند که هر مهر و موم روی پارچه هنگام اتو کشیدن می‌تواند روی سطح آن نقش بسته یا شفاف خواهد بود.

دوخت با نخ بلند (بیش از ۷۰ سانتی متر) ناخوشایند است. در قدیم، از زنان صنعتگری که این روش را انجام می دادند، به عنوان دخترانی تنبل یاد می شد که نمی خواستند حرکت اضافی انجام دهند.