عمق میدان در عکاسی چیست؟

2024 نویسنده: Sierra Becker | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-26 04:50

در موضوع مقاله امروز سعی خواهیم کرد مفهومی مانند عمق میدان را آشکار کنیم. و در این مورد ما در مورد یک بیماری شایع صحبت نمی کنیم، بلکه در مورد عمق میدان در عکاسی صحبت می کنیم. کاملاً شبیه این به نظر می رسد - عمق میدان فضا.

هر فردی که فعالیت هایش مرتبط با این حوزه است، به خوبی می داند که این تعریف به چه معناست. اما ما، کاربران عادی، می خواهیم چیزی را بفهمیم. این به ویژه برای عکاسان مبتدی صادق است.

اطلاعات عمومی

بسیاری از ما حتی نمی دانیم که هر فردی در زندگی روزمره با عمق میدان مواجه است. اما آیا ممکن است؟ پاسخ در دید ما نهفته است. برای متقاعد کردن این استدلال ها، شایسته است یک مثال ساده بیاوریم.

بیایید با یک ورق کاغذ شروع کنیم و یک سوراخ کوچک در آن ایجاد کنیمقطر 2 سانتی متر. آن را از چشمان خود در فاصله 20 سانتی متری قرار دهید و سعی کنید آن را طوری بسازید که بتوانید همزمان خود ورق کاغذ و آنچه را که داخل سوراخ است ببینید. آیا امکان دارد؟! و اگر اکنون آن را از طرف دیگر با دست خود ببندید، پس چه؟ این مثال ساده عمق میدان را توضیح می‌دهد.

ترم حرفه ای

ما قبلاً خود را با عمق میدان آشنا کرده ایم - این فضایی است در عکس که در آن سوژه تا حد امکان واضح به نظر می رسد، یعنی واضح است، و همه چیز دیگر تار است. در عین حال، باید درک کرد که عمق میدان در عکاسی یک مفهوم کاملاً ذهنی و مشروط است، زیرا هر فرد دارای دید و ادراک فردی است.

به عنوان تأیید، می توانید عکس های متعددی را که سیل اینترنت را فراگرفته اند در نظر بگیرید. با نگاه کردن به آنها، می توانید درک کنید که همه مردم درک خاص خود را از وضوح تصویر دارند.

از دیدگاه حرفه ای به جای اصطلاح محاوره ای "عمق میدان" از مخفف DOF استفاده می شود که در منابع متعدد در اینترنت یا مجلات تخصصی منعکس شده است.

برای هر متخصصی که فعالیتش با عکاسی حرفه ای مرتبط است، DOF به هیچ وجه یک مفهوم انتزاعی نیست! این افراد در اینجا چیزهای بیشتری می بینند - ابزاری قدرتمند برای تمرکز توجه بر روی هر شی خاص. با استفاده از آن، می توانید کل محیط را با حداکثر وضوح در سراسر سطح قاب نمایش دهید، یا به طور موثر جلو یاپس زمینه با توجه به ایده یا در صورت نیاز.

جنبه فنی عمق میدان در عکاسی

مثال ساده کاغذی که در بالا مورد بحث قرار گرفت نشان می دهد که هر دوربینی به روشی مشابه کار می کند - افزایش عمق میدان منجر به فوکوس واضح تر می شود. در غیر این صورت، سطح کانونی بدتر می شود. اگر به هر عکسی نگاه کنید، آنگاه محیط نزدیک (خواه یک فرد، یک شی یا گروه کوچکی از اشیاء) در فوکوس قرار می گیرد و همه چیز دیگر تار می شود. به عبارت دیگر، ما روی چیزی که به ما نزدیک است تمرکز می کنیم و محیط دور نادیده گرفته می شود.

در دستگاه هر دوربینی، عمق میدان مستقیماً به چندین پارامتر مهم بستگی دارد:

• دیافراگم لنز;
• فاصله تا شی;
• فاصله کانونی.

به زبان ساده، عمق میدان آن ناحیه یا ناحیه ای است که جسم مورد فیلمبرداری با حداکثر وضوح و وضوح قابل مشاهده است. اما این چه چیزی به ما می دهد؟

مشخصات توضیح داده شده

عمق میدان در عکاسی برای مبتدیان چیست؟ دیافراگم با استفاده از یک فرمول ساده محاسبه می شود: f / "عدد". و هرچه این "عدد" کوچکتر باشد، دیافراگم لنز بزرگتر است. بر این اساس، عمق میدان کاهش می یابد. در عین حال، فاصله تا یک شی یا گروهی از اشیاء نیز اهمیت دارد. هرچه دورتر قرار گیرند، در پایان عمق میدان بیشتر می شود. اگر دو عکس از متفاوت بگیریدمثلاً فاصله‌ها را بگذارید 5 متر و 50 سانتی‌متر باشد - عمق میدان در عکس‌ها بسیار متفاوت خواهد بود.

به عبارت دیگر، اگر حالت ماکرو را روی جعبه صابون دوربین تنظیم کنید و از فاصله 2-3 سانتی متری عکس بگیرید، پس زمینه تار خواهید داشت، زیرا مساحت / سنسور اینجا بسیار کوچک است.

اکنون ارزش لمس فاصله کانونی را دارد - با افزایش آن، عمق میدان کاهش می یابد. به عبارت دیگر، در یک زاویه باز (فوکوس کوتاه) عمق میدان به سادگی زیاد خواهد بود، در حالی که در یک زاویه کوچک (فوکوس طولانی) عمق میدان ناچیز خواهد بود.

معمولاً، برای عکاسی پرتره، دقیقاً به عمق میدان کم نیاز است. این به شما امکان می دهد مدل را از بقیه محیط متمایز کنید که سزاوار توجه نیست. چه چیزی عمق میدان را در عکس‌ها، علاوه بر فاکتورهایی که قبلاً فهرست شده است، تعیین می‌کند؟

مقدار دیافراگم

در واقع، دیافراگم یک عنصر طراحی عدسی است که قادر به تنظیم قطر سوراخی است که نور را به فیلم (در دستگاه‌های قدیمی) یا ماتریس (دستگاه‌های مدرن) منتقل می‌کند. به عبارت دیگر، تعداد امواج نور عبوری دقیقاً توسط دیافراگم تنظیم می شود.

در انگلیسی به این عنصر دیافراگم می گویند، اما در علامت گذاری پذیرفته شده عمومی، از حرف لاتین F برای نشان دادن درجه باز شدن دیافراگم استفاده می شود.با باز شدن سوراخ، عمق میدان کاهش می یابد. و بالعکس.

مقدار حداکثر و حداقل دیافراگم تا حد زیادی استبه ویژگی های طراحی یک لنز خاص بستگی دارد. اغلب، بسیاری از دوربین‌ها دارای لنز با حداقل مقدار دیافراگم f/3.5 هستند.

علاوه بر عمق میدان در عکاسی، دیافراگم می تواند بر سرعت شاتر تأثیر بگذارد. هر چه لنز بتواند نور بیشتری وارد کند، دوربین به زمان کمتری برای باز نگه داشتن شاتر نیاز دارد.

ضریب برش ماتریس دوربین

در دورانی که عکس‌ها با فیلم ۳۵ میلی‌متری گرفته می‌شد، این مفهوم وجود نداشت. استاندارد یکنواخت بود و بنابراین هیچ سردرگمی وجود نداشت. اما با پیشرفت پیشرفت، بسیاری از تولیدکنندگان فرصت های جدیدی برای ساخت حسگرهای الکترونیکی حساس به نور و تقریباً در هر اندازه ای دارند. بدین ترتیب عصر عکاسی دیجیتال آغاز شد.

اکنون ضریب برش شاخص اصلی است که به ترتیب بر عمق میدان عکس ها و کیفیت عکس ها تأثیر می گذارد. و این یعنی انتخاب دوربین. در این میان فاکتور برش (Crop Factor) ارتباط نزدیکی با فیلم 35 میلی متری دارد، زیرا فاکتوری است که تفاوت بین اندازه ماتریس یک دستگاه دیجیتال و یک قاب فیلم سنتی (35 میلی متر) را نشان می دهد. با نسبت قطر یک قاب استاندارد (43.3 میلی متر) به قطر یک قاب با ماتریس ناقص محاسبه می شود.

مورب قاب همیشه در اینجا ذکر می شود، زیرا ضریب برش بر اساس این پارامتر است. اما به منظور مشاهده بصری تفاوت در اندازه، شما نیاز داریدمجذور ضریب محصول به عنوان مثال، مساحت سنسور CANON APS-C (ضریب برش آن 1.6 است) برابر است با: 1.6 x 1.6=2.56. بسیار کمتر از مساحت کل فریم است.

و از آنجایی که فول فریم به عنوان پایه در نظر گرفته می شود، بر این اساس، ضریب نمی تواند کمتر از یک باشد.

فرض نادرست رایج

عمق میدان در عکاسی چیست قبلاً به زبان ساده گفته شده است. اما عکاسان مبتدی به دانش مناسب در مورد عامل برش نیاز دارند. شما می توانید این نظر اشتباه را برآورده کنید که این ضریب می تواند فاصله کانونی لنز را افزایش دهد، که در واقعیت اتفاق نمی افتد. اندازه های کوچکتر حسگر می تواند زاویه دید لنز را کاهش دهد و در نتیجه میدان دید قاب را کاهش دهد. به عبارت دیگر، در نهایت چیزی بیش از یک قسمت مرکزی برش خورده از فول فریم نداریم.

و با در نظر گرفتن این واقعیت که الکترونیک به طور خودکار تصویر را روی صفحه نمایش می دهد و آن را کشیده می شود، توهم افزایش فاصله کانونی ایجاد می شود. در واقع، فاصله کانونی واقعی لنز همان چیزی است که قبلا بود، و همیشه در رابطه با فریم کامل بیان می‌شود.

دامنه کاربرد

عمق میدان بهینه بسته به وظایف تیراندازی انتخاب می شود. بسیاری از عکاسان تازه کار رایج ترین اشتباه را مرتکب می شوند - گرفتن عکس با لنز سریعی که اخیراً به دست آورده اند با حداکثر دیافراگم. بله، در برخی موارد موجه است، اما نه همیشه.

چگونهعمق میدان را در عکس تنظیم کنید؟ هنگام عکاسی پرتره با عمق میدان کم، ممکن است معلوم شود که فقط چشم ها در میدان فوکوس قرار می گیرند، در حالی که نوک بینی تار می شود. اینکه آیا در نتیجه به زیبایی از آب در می آید یا خیر، موضوع بحث برانگیزی است. ولى اگر سر انسان كمى به پهلو بچرخد، چشم نزديك روشن مى شود، ولى چشم دور از ميدان تيزبينى خارج مى شود. این عکس کاملا طبیعی به نظر می رسد.

به این دلیل، لازم نیست همیشه دیافراگم را کاملاً باز کنید و در بیشتر موارد بهتر است چند توقف آن را بپوشانید. در نتیجه، عمق میدان بهینه خواهد بود و تاری در محدوده قابل قبولی خواهد بود.

اگر می خواهید یک عکس دسته جمعی بگیرید، به عمق میدان بهینه نیاز دارید. برای انجام این کار، دیافراگم باید بیشتر پوشانده شود - در محدوده f / 8 تا f / 11 در روشنایی خوب در فضای باز.

فاصله بیش از حد کانونی (HR)

اصطلاح مهم دیگری وجود دارد که عکاسی تجاری و عمق میدان را با هم ترکیب می کند - فاصله هایپرفوکال یا HF. این تعریف را باید به عنوان فاصله ای دانست که بدون توجه به درجه باز شدن دیافراگم، تمام اجسام و اجسام با حداکثر وضوح خواهند بود. یعنی این همان عمق میدان است، اما با تمرکز بر بی نهایت.

توجه به چند نکته مهم است:

• با افزایش درجه دیافراگم، GR نیز افزایش می یابد.
• هر چه زاویه لنز بازتر باشد، GR کوچکتر است.

لنزهای فوق عریض از ۲ تا ۳ متر شروع می‌شوند که بسیار نزدیک است.

در مورد لنزهای دوربرد، فواصل بسیار طولانی تری در اینجا ظاهر می شوند - از 100 متر یا بیشتر. به همین دلیل، سرعت شاتر و لنزهای زاویه باز برای مناظر ترجیح داده می شوند.