کبوترهای نیکولایف - پرندگانی که در سراسر جهان ارزشمند هستند

2024 نویسنده: Sierra Becker | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-26 04:50

کبوترهای نیکولایف اولین بار در آثار پروفسور کشاورزی M. G. لیوانف در سال 1799. اطلاعات دقیقی در مورد چگونگی پیدایش این نژاد وجود ندارد. فرض بر این است که ملوانانی که به سواحل دریای سیاه می روند، کبوترهای خارجی را آورده اند که با پرندگان محلی تلاقی می کنند. آب و هوای ساحلی تأثیر زیادی در شکل گیری این نژاد داشت. در سال 1910، کبوترهای نژاد نیکولایف ثبت شدند.

توضیحات نژاد

کبوترهای نیکولایف بدنی کشیده و کوچک با تناسب کم دارند. طول کل پرنده از 38 تا 40 سانتی متر است. رنگ پرها زرد، آبی، قرمز، سفید، سیاه و خاکستری است. معمولاً روشن و یکنواخت است. رنگ متالیک دارای رنگ سینه و گردن است. کبوترهای دم سفید متمایز هستند، یک یا دو پر دم افراطی گاهی اوقات رنگی است. به پرندگانی که اضلاع و کاکلی همرنگ روی پیشانی دارند، رنگی می گفتند.

سر پرنده صاف، خشک، گرد و کشیده است. چشم‌ها کوچک هستند، اگر پرهایشان سفید باشد قهوه‌ای تیره و اگر رنگ آن‌ها طلایی است. پلک ها نازک هستند و رنگ آن شبیه شیر پخته است. منقار معمولاً نازک، بلند، سبک و متناسب است. یک سر کوچک وجود دارد که به خوبی به منقار می خورد، رنگ آن سفید است. این کبوترهاگردن ضخیم، کوتاه، محدب و قوی. ماهیچه های پرندگان به خوبی توسعه یافته است، سینه قوی، محدب، 40-45 درجه برآمده است.

پشت کمی کشیده، پهن، صاف است. بالها به اندازه کافی بلند هستند، آنها محکم به بدن نمی آیند، انتهای آنها در حالت بسته روی دم است. سپرهای آبی یا خاکستری وجود دارد. کمربند مشکی یا قهوه ای روشن. کبوترها دارای اندام های کوتاه قرمز مایل به قهوه ای بدون پر و چنگال های روشن هستند. دم دارای 12 تا 16 پر و بلند و پهن است.

ویژگی های مشخصه کبوترهای نیکلاس

• بدن ساده.
• پرهای انبوه متراکم که به خوبی به بدن می چسبد.
• پر دم و بالها کشسان و پهن است و سطح بزرگی را تشکیل می دهد.
• دم و بالهای متحرک.
• استقامت در پرواز باعث استخوان‌های قوی و ماهیچه‌های توسعه‌یافته می‌شود.

کبوترهای نیکولایف دارای ویژگی های عالی پرواز هستند. آنها می توانند بدون دایره به هوا پرواز کنند، در مدت زمان نسبتاً کوتاهی بلند شوند و برای مدت طولانی در پرواز بمانند. با مراقبت مناسب و آموزش منظم، پرندگان می توانند تا 9 ساعت متوالی پرواز کنند.

به نظر می رسد کبوترها با افزایش جریان هوا اوج می گیرند. این اتفاق می افتد که در طول پرواز با باد مخالف یکنواخت به آنها کمک می کند. پرندگان ترجیح می دهند به تنهایی پرواز کنند و به یکدیگر وابسته نباشند. اغلب اوقات، پرواز عمیق تر از این نژاد با پرواز یک لک یا پروانه مقایسه می شود. با این حال، در حال حاضر، برخی از این نمایندگان از جانورانتوانایی پرواز خود را از دست دادند. متخصصان دو نوع اصلی کبوتر از نژاد نیکولایف را شناسایی کرده اند - این کبوترها داس و انتهایی هستند.

کبوترهای برتر نیکولایف

این پرندگان معمولاً به صورت عمودی بلند می شوند و می افتند و از صعود تا فرود بال های خود را در جلوی سر خود نگه می دارند. بدن حالت عمودی به خود می گیرد و رو به جریان هوا است. کبوترها برای پرواز به باد ۷ تا ۱۰ متر در ثانیه نیاز دارند.

کبوترهای نیکلاس داسی

پرواز در سطح داشته باشید. آنها با حرکت صاف در هوا متمایز می شوند. در این حالت انحرافات جزئی به چپ یا راست مشاهده می شود. آنها بدن را موازی با جریان هوا یا زمین نگه می دارند، بال ها بالای سر و به شکل داسی خمیده هستند. بنابراین، پرندگان توصیف شده چنین نامی گرفتند.

می توان گفت کبوترهای نیکولایف ۲۰۱۴ اکثرا داسی هستند. در حال حاضر، ملاقات با نمایندگان نهایی این نژاد بسیار نادر است.

ویژگی های پرورش

کبوترهای نژاد نیکولایف نه تنها توسط پرورش دهندگان حرفه ای، بلکه توسط آماتورها نیز قدردانی می شوند. پرندگان دارای خلق و خوی سرزنده هستند، می توانند به راحتی با آب و هوای مختلف سازگار شوند، در مورد شرایط نگهداری و غذا بی تکلف هستند. کبوترهای نیکلاس به خوبی تولید مثل می کنند، بسیار پربار.

پرندگان این نژاد نه تنها در کشور ما، بلکه در خارج از کشور نیز گسترده و محبوب هستند. اما باید توجه داشت که آنها فقط در شرایط می توانند بهترین ویژگی های پروازی خود را نشان دهندنزدیک به شرایط سرزمین مادری خود. آموزش سیستماتیک، رعایت رژیم تغذیه و نگهداری نیز مورد نیاز است. شما می توانید از 1.5 ماهگی، زمانی که پرندگان جوان تازه شروع به بیرون رفتن روی پشت بام می کنند، تمرین کنید. آنها باید با یک رهبر قابل اعتماد پرواز کنند. دومی برای آنها به نوعی مربی می شود. پس از چهار یا پنج پرواز از این قبیل، توصیه می شود به جوانان آموزش پرواز به تنهایی را بدهید.

بهترین زمان برای تمرین صبح زود است، اگرچه پروازهای شبانه نیز انجام می شود. در طول آنها، پرندگان هنگام غروب خورشید طلوع می کنند و فقط در صبح سقوط می کنند. اما چنین پروازهایی خطرناک هستند، زیرا کبوترهای نیکولایف توانایی ناوبری ضعیفی دارند. آنها می توانند به راحتی گم شوند و تنها پس از چند روز برمی گردند.